حسن نو باوه ی زهرا ی اطهر                     گلی از بوستان باغ حیدر

قدم در عالم هستی نهاده                            فضای خانه از نورش منور

حسن گلبوته ی باغ الهی                             امام سبز پوش باغ کبریایی

عزیز و سرور باغ بهشتی                           متین گلواژه ی نور خدایی

حسن چون منبع ایثار و ایمان                      گلی از بوستان باغ احسان

شجاعت از علی صبر از محمد                     گرفته عطر و بویش را گلستان

میلاد با سعادت اولین پور علی بن ابی طالب «ع» نور چشمان حضرت فاطمة الزهرا «س» شبیه ترین افراد در خلق و خو به نبی اکرم «ص» امام حسن مجتبی علیه السلام بر تمام شیعیان جهان علی الخصوص امام زمان ارواحناه فداه مبارک باد!

به امید ظهور دولت یار ...

عصمت خاصی که در انبیاء(علیهم السلام) وجود دارد جز با تایید ویژه الهی ممکن نیست [در بعضی از روایات از آن به «روح القدس» تعبیر شده است] حال سوال این است که اگر چنین روحی به دیگران هم داده می شد آنان نیز می توانستند به مقام عصمت برسند؛ آیا این عصمت فضیلتی برای آنان است؟

جواب: در پاسخ باید گفت که خداوند متعال همه انسانها را بر اساس فطرت توحیدی خلق کرده است  :   ؟فطرت اللَّه التی فطر الناس علیها؟  [1]  و تشخیص فجور و تقوا را به همگان الهام فرموده است  :  ؟فألهمها فجورها و تقواها؟[2]، لیکن برخی از انسان‏ها همین فطرت را در میان گل و لای شهوت و غضب دفن می‏کنند: ؟و قد خاب من دسّیها؟[3] و راه ضلالت و گمراهی را پیش می‏گیرند، اما برخی دیگر به ندای فطرت پاسخ مثبت می‏دهند و به تزکیه نفس می‏پردازند: ؟قد افلح من زکّیها؟[4]  خداوند متعال نیز براساس قانون کلّی ؟لئن شکرتم لأزیدنّکم و لئن کفرتم إنّ عذابی لشدید؟[5]  به پاسخ مثبت این گروه، اجر مضاعف داده و آن گروه را به حال خودشان واگذار می‏کند. این اجر، با میزان صداقت در پاسخگویی به ندای فطرت هماهنگ است. بدین معنا که هر کس در پاسخ گفتن صادق‏تر باشد، اجر بیشتری خواهد یافت؛ تا جایی که اجر برخی به صورت «روح‏القدس» بروز می‏کند.

نکته قابل توجه در این مسئله آن است که خداوند متعال چون با علم بی‏انتهای خود، به نحوه پاسخگویی انسانها آگاهی داشت و می‏دانست که هر کس با اراده خود چه پاسخی خواهد داد و میزان صداقت او در پاسخ مثبت چیست، این اجر را در ابتدای خلقت و در حقیقت، پیش از عمل، به انبیا و ائمه (علیهم‌السلام) عنایت کرده‏است، در حالی که نسبت به دیگران چنین عنایتی نکرده است. این مطلب در دعای ندبه این گونه مورد اشاره قرار گرفته است:

اولیایی که آنان را برای خودت و دینت برگزیدی و برای آنان نعمت فراوان بی‏زوال در نظر گرفتی. لیکن زمانی این نعمت بی‏زوال را برای آنان در نظر گرفتی که با آنان شرط کردی که در این دنیای پست و در مقابل زیورها و نمایش‏های آن، زهد و پارسایی پیش گیرند. آنها نیز این شرط و پیمان را پذیرفتند و تو [از قبل ]می‏دانستی که آنها به پیمان وفا خواهند کرد. از این رو آنان را قبول کردی و به خویش نزدیک گرداندی، نامی بلند و ستایشی ارجمند به آنان تقدیم داشتی. فرشتگانت را بر آنان فرو فرستادی، با وحی خود گرامیشان داشتی، با بذل دانش ویژه خود، از آنان پذیرایی کردی، آنان را وسیله رسیدن به خودت و ابزار دستیابی به بهشتت قرار دادی: «…أولیائک الذین استخلصتهم لنفسک و دینک إذ اخترت لهم جزیل ما عندک من النعیم المقیم الذی لا زوال له و لا اضمحلال بعد أن شرطت علیهم الزهد فی درجات هذه الدنیا الدّنیّة و زخرفها و زبرجها فشرطوا لک ذلک و علمت منهم الوفاء به فقبلتهم و قرّبتهم و قدّمت لهم الذکر العلیّ و الثناء الجلیّ و أهبطت علیهم ملائکتک و کرّمتهم بوحیک و رفدتهم بعلمک و جعلتهم الذرائع إلیک و الوسیلة إلی رضوانک… ».[6]

لازم به تذکر است که همواره حفظ و نگهداری نعمت، دشوارتر از به دست آوردن آن است؛ به ویژه نعمتی که میزان خطرپذیری آن زیاد باشد. عصمت، نعمتی است که با اندک غفلتی آسیب می‏بیند؛ از این جهت حفظ و نگهداری آن بیشتر از اصل به دست آوردنش نیاز به مجاهده، تلاش و جدّیت دارد. امام صادق(علیه‌السلام) فرمود:

خداوند متعال ما را به خودمان واگذار نکرد و اگر به خودمان واگذار می‏کرد، همانند برخی مردم می‏بودیم، لیکن ما از کسانی هستیم که خدای عزّ وجلّ به ما فرمود: مرا بخوانید تا اجابتتان کنم: إن اللَّه عزّ وجلّ لم یکلنا إلی أنفسنا و لو وکلنا إلی أنفسنا لکنّا کبعض الناس و لکن نحن الذین قال اللَّه عزّوجلّ لنا: ؟أُدعونی أستجب لکم؟[7].

ذیل حدیث نشان می‏دهد که آنها برای حفظ این مقام، دائماً در حال تضرّع، زاری، الحاح و استغاثه به درگاه خدا هستند. بنابراین، نمی‏توان گفت: اگر ما نیز از «روح‏القدس» برخوردار می‏بودیم، به مقام عصمت می‏رسیدیم؛ زیرا ابزار دستیابی به عدالت که مرحله نازله عصمت و حداقل آن است، در اختیار همگان هست، در حالی که بسیاری از انسان‏ها به آن نمی‏رسند. با این وصف، چگونه می‏توان ادّعا کرد که اگر از ابزار مراحل بالاتر برخوردار می‏بودیم، از آن استفاده صحیح می‏کردیم؟ پس اعطای مقام عصمت و ابزار دستیابی به آن، تبعیض ناروا نیست، بلکه اعطایی براساس استعداد و صداقت است.[7]

تنظیم برای تبیان: گروه دین و اندیشه _ شکوری

http://www.tebyan.net/Religion_Thoughts/Articles/QuranicArticles/2009/6/24/95422.html

از انحرافات خطرناک که جامعه پیش از ظهور به آن گرفتار می‌گردد، بی‌امنیّتی خانوادگی و ناموسی است، حضرت علی(علیه السلام) در این خصوص می‌فرمایند: «سفیانی در حالی که نیزه‌ای در دست دارد، زنی باردار دستگیر می‌نماید و به یکی از یارانش می‌گوید: به او تعدّی نما و او سپس شکم زن را می‌درد و جنینش را بیرون می‌آورد و هیچ کس نمی‌تواند چنین وضعیّت هولناکی را تغییر دهد.»

یکی از مسائلی که در حکومت‌های آخرالزّمان مطرح است، بنا بر اخباری که از معصومان(علیه السلام) وارد گردیده است، سلطه و نفوذ زنان در امور سیاسی می‌باشد:

امیر مؤمنان(علیه السلام) می‌فرماید: «... و آن هنگامی است که زن‌ها مسلّط شوند، کنیزان تسلّط پیدا کنند و کودکان حکومت کنند.»1

«هنگامی که زن‌ها بر تخت سلطنت چیره شوند و بر هر مردی چیره باشند و جز خواسته آن‌ها عملی نگردد.»2

امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «و زنان را می‌بینی که به‌سان مردان، مجالس (کنفرانس) راه می‌اندازند.»3

وضعیّت اقتصادی زنان در آخرالزمان

یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که بشر در آخرالزّمان با آن سخت دست به گریبان است، مسائل و مشکلات اقتصادی است. نابسامانی عظیم اقتصادی در سرتاسر جهان به وقوع می‌پیوندد و زنان از این واقعه شوم، در امان نخواهند بود؛ بلکه بیشترین ضربه را آن‌ها خواهند خورد.

امام صادق(علیه السلام) در بیان نشانه‌های ظهور می‌فرمایند: «بعضی از مردان را می‌بینی که از راه فساد زنان خود ارتزاق می‌کنند.»4

حضرت علی(علیه السلام) در بیان نشانه‌های ظهور می‌فرمایند: «زنان در آخرالزّمان به خاطر حرص به دنیا در کسب و کار همسران خود شرکت می‌نمایند.»5

وضعیّت اجتماعی زنان در آخرالزّمان

1. عدم امنیّت برای زنان: از انحرافات خطرناک که جامعه پیش از ظهور به آن گرفتار می‌گردد، بی‌امنیّتی خانوادگی و ناموسی است، این مسئله آنچنان فراگیر می‌شود که کمتر کسی می‌تواند یا می‌خواهد از آن جلوگیری نماید.»6

حضرت علی(علیه السلام) در این خصوص می‌فرمایند: «سفیانی در حالی که نیزه‌ای در دست دارد، زنی باردار دستگیر می‌نماید و به یکی از یارانش می‌گوید: به او تعدّی نما و او سپس شکم زن را می‌درد و جنینش را بیرون می‌آورد و هیچ کس نمی‌تواند چنین وضعیّت هولناکی را تغییر دهد.»7

2. هبوط مسائل اخلاقی و انسانی در زنان: جامعه پیش از ظهور، جامعه‌ای مملوّ از فساد و بی‌بند و باری‌های اخلاقی است، کردارهای حیوانی گروهی انسان‌نما، آنچنان فراگیر می‌شود که حالت عادّی به خود می‌گیرد. روایاتی که این وضع اخلاقی پیش از ظهور را بیان نموده‌اند، بسیار زیاد است.

محمّد بن مسلم می‌گوید: به امام باقر(علیه السلام) عرض کردم: قائم شما چه وقت ظهور خواهد کرد؟ امام(علیه السلام) فرمودند: «آنگاه که مردها خود را شبیه زنان نمایند و زن‌ها شبیه مردان شوند، آنگاه که مردان به مردان اکتفا کنند و زنان به زنان.»8

و در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) است که فرمودند:«... در آن زمان زنان را می‌بینی که از بذل خود به کفّار هیچ واهمه‌ای ندارند.»9

امام علی(علیه السلام) می‌فرمایند: «ظاهر می‌شود در آخرالزّمان که بدترین زمان‌هاست، زنانی که در عین لباس پوشیدن لخت و عور هستند.»10

3. افزایش زنان بی‌سرپرست: در آخرالزّمان وضعیّت به گونه‌ای است که بر اثر جنگ‌های پی در پی، تعداد مردان کاهش چشمگیری می‌یابد و به همین دلیل، زنان زیادی بی‌سرپرست می‌گردند و به دنبال کسی هستند تا سرپرستی ایشان را به عهده گیرد.

رسول خدا(صلی الله علیه وآله) می‌فرمایند: «قیامت برپا نمی‌شود، مگر اینکه برای پنجاه زن یک سرپرست باشد.»11

و در حدیث دیگری می‌فرمایند: «زمانی فرا رسد که پنجاه زن با یک مرد رو به رو شده، یکی می‌گوید: ای بنده خدا مرا بخر و دیگری می‌گوید به من پناه ده.»12

با مقایسه اخباری که در مورد زن آخرالزّمان به ما رسیده و وضعیّت کنونی زن از حیث اجتماعی و اخلاقی، بین زن امروز و زن آخرالزّمان شباهت بسیاری دیده می‌شود. امّا این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که نمی‌توان فساد اخلاقی را برای تمام زنان تعمیم داد، زیرا در آن زمان، زنان آگاه، عفیف و با ایمانی نیز وجود دارند که از اوضاع بد آن زمان متأثّرند. امّا وضع عمومی به شکل دیگری است.13

پی‌نوشت‌ها:

1. کامل سلیمان، روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج2، ص 761 به نقل از بشاره الاسلام، صص 41 و 44.

2. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص 259.

3. همان، ص 257.

4. همان.

5. لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص 428.

6. سیّده ارغوان حیدری، «زن، انتظار، ظهور»، ماهنامه شمیم یاس، سال سوم، ش 8، آبان 1382، ص 8.

7. همان، ص 9. به نقل از مقدّسی شافعی سلمی، عقدالدرر، ص 409.

8. منتخب الاثر، ص 292.

9. بحارالانوار، ج52، صص 257 و 258.

10. منتخب الاثر، ص 426.

11. «زن، انتظار، ظهور»، همان، ص 9، به نقل از احمد بن حنبل، مسند، ج3، ص 120.

12. همان، به نقل از بحارالانوار، ج52، ص 250.

13. همان.

بخش مهدویت تبیان

منبع :

عصر شیعه - نوشته مرضیه شریفی

http://www.tebyan.net/religion_thoughts/inawaitingofsavior/articles/2011/8/4/174822.html

بــه تـامـل در آیـان قـرآن کـریـم خـواهـیـم دید که در بعضى موارد خداوند از کلمه روح القدس استفاده فرمود از جمله   :
و اتـیـنـا عیسى بن مرین البینات و ایندنا و بروح القدس ...(290) و به عیسى بـن مـریـم مـعجزات و حجت ها عطا نمودیم و او را به توسط روح القدس توانایى وقوت بخشیدیم .
القـدس بـه دو صـورت قـرائت شده است ؛ ابن کثیر- که یکى از قراء است - به سـکـون دال القـدس خـوانـده ، و بـاقـى قـاریـان سـبـعـه بـه ضـم دال القـدس قـرئت نـمـوده اند. و این که مقصود از روح القدس چیست ؟ بین مفسران اختلاف است :

1- مـراد از روح روح عـیـسـى (ع ) اسـت و مـقـصود از قدس حق تعالى است یعنى روحى که از مقام قدوس الملک القدوى به عیسى (ع ) افاضه شده است .

2- مـقـصـود از روح لقـدس جـبرئیل امین است ، و روح ، نامى از نام هاى وى است . بنابراین مـعـنـایـى آیه اى - که مى گوید: خداند عیسى را با روح القدس تایید فرمود - این است که خـداونـد جـبـرئیـل را یـار و مـددکـار عـیـسـى قـرار داد. شـاهـد این مطلب آیه 102 از سوره نحل مى باشد که فرمود: قل نزله روح القدس من ربک بالحق ؛ بگو: روح القدس آن را به حقیقت برتو نازل کرده است .

در قـامـوس کـتـاب مـقـدس چنین می خوانیم : روح القدس اقنوم سوم از اقانیم ثلاثه الیه خـوانـده شـده اسـت و آن را روح گـویـنـد؛ زیرا که مبدع و مخترع حیات مى باد، و مقدس مى گـویـنـد بـه واسـطـه ایـن کـه یـکى از کارهاى مخصوص او آن که قلوب مومنین را تقدیس فرماید، و به واسطه علاقه اى
که به خدا و مسیح دارد او را روح الله و روح المسیح نیز مى گویند.

تـفـسیر دیگرى که در این کناب آمده است : اما روح القدس که تسلى دهنده ما مى باشد همان است که همواره ما را براى قبول و درک راستى و ایمان و اطاعت ترغیب مى فرمایدت واوست کـه اشـخـاصـى را کـه در گـنـاه و خـطـا مـرده اند زنده مى گرداند و ایشان را پاک و منزه ساخته لایق تمجیده حضرت واجب الوجود مى فرماید(291) .

روح القدس در تفسیر اول کتاب مقدس ، یکى از خدایان سه گانه و مطابق با تثلیث است که از هر نظر مردود مى باشد.
پـس بـه طـور کـلى مـى تـوان گـفـت : بـعـضـی مـعـتـقـدنـد کـه روح القـدس جبرئیل است و اما چرا جبرئیل را روح القدس ‍ مى گویند؟ چون اطلاق روح بر او براى این اسـت کـه جـنـبـه روحـانـیـت و فـرشـتـگـان غـلبـه دارد و تـشریفا این اسم را خداوند براى جبرئیل انتخاب کرده است و اضافه نمودن روح به القدس ، اشاره به پاکى و قداست این روح است و بعضى گفته اند: روح القدس همان نیروى غیبى است که عیسى (ع ) را تایید مى کرد و با همان قوه مرموز بود که مردگان را به فرمان حق تعالى زنده مى نمود.
از آن چـه گـذشـت مـى تـوان نـتـیـجـه گـرفـت کـه روح القـدس هـمـان جـبـرئیـل (عـلیـه السلام ) است ، چنان که آیه شریفه 97 سوره بقره به این مطلب اشاره دارد(292) .

http://www.takfal.com/din_va_andisheh/osaf_e_fereshtegan/page48.php

سلامی از دلتنگی های وجودم به بهترین پروردگار عالم

بارالها ساده می گویم برایت که تمامم پر شده از رنگ بی تو
بوی تو از پشت ماه مهربانی ها رسیده
آرزو دارم بیایم نزد محبوب همیشه
وای من شرمنده هستم پر شدم از بی خدایی
گمشده مهر نمازم خاک گرفته رحل و قرآن و عبادت با تمام دل سیاهی
باز عالم از برایت وقت می گیرند چه ساده
لیک باز هم کنج عالم گوشه می شینم دوباره
رو ندارم تا بیایم غرق در کار گناهم
لیک پشیمان از تمام کرده هایم
سر به زیر افکنده جان بی صدایم
جای من هست تا بیایم
یک سحر با تو میان عاشقانت دم بگیرم
می شود من هم به یک صبح گم شوم با تو کریمم
رب من، من خیلی لوس و بی سوادم
تا که مهدیت نیاید آدمی بی بند و بالم
کاش می شد می نوشتی بین لوح عالمینی                         می شود مهدی اعظم ماه رحمت باز گردی

بوی خوش مهدی ما رنگ بهار هدیه می ده      صدا قدم هاش که میاد کل جهان بیدار می شه
ماه خدا رسیده و درد همه دوا می شه                              کن لولیک بخونید گمشدمون پیدا می شه
اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر

ای که یوسف را به چاه گمگشته تنها آفریدی

ای که سلطان جهان را پشت پرده آفریدی

کی شود یعقوب عالم روی یوسف را ببیند

تا که چشمان زمان هم جلوه ی مهدی ببیند

دیده شد یوسف سر انجام چشم و دل روشن گشتند

دیده خواهد شد امیدم چشم و دل روشن گردد

مهدی بیا تا زنده ایم

کز هجر تو سال خورده ایم

ازآه زینب هم که شد

روزی بیا تا زنده ایم

ویرانه نه آن است که جمشید بنا کرد

ویرانه نه آن است که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که هرجمعه به یادت

صد بار بنا گشت و صد بار فرو ریخت

بر قامت دلربای حیدر صلوات

بر نور دل و چشم پیامبر صلوات

امروز که روز جشن و شادی علی ست

بر حجت حق امام آخر صلوات

عمریست که از حضور او جا ماندیم

در عربت سرد خویش تنها ماندیم

او منتظر است تا که ما برگردیم

مائیم که در غیبت کبری ماندیم

دامن علقمه و باغ گل یاس یکیست

قمر هاشمیان در همه ی ناس یکیست

سیر کرده عدد ابجد و دیدم به حساب

نام زیبای اباصالح و عباس یکیست

صحبتی شد که خدا باب نجاتی بفرست

تلخی ذائقه را شاخه نباتی بفرست

می رسد با علم سبز امامت بر دوش

از چه خاموش نشستی صلواتی بفرست

بر غنچه زهرا صلوات تا شکفتن

بر یوسف دل ها صلوات تا رسیدن

از لحظه ی غیبت صلوات تا لحظه ی دیدن

بر قامت رعنا صلوات تا قیامت

سر خوش آن عیدی که آن بانی نور

از کنار کعبه بنماید ظهور

قلب ها را مهر هم عهدی زند

از حرم بانگ انا المهدی زند

تو بین منتظران همن عزیز من چه غریبی

غریب تو آنکه چه آسان ندیدنت شده عادت

چه بی خیال نشستیم، نه کوششی نه وفایی

فقط نشستیم و گفتیم: خدا کند که بیایی

خدایا

قسم به آن حیدری کز کعبه جان گرفت

مهمان آدینه ی ما را این جمعه بفرست

سپری می شود این ظلم عدو می بازد

می رسد انکه خداوند به او می نازد

باشد آن روز ببینند همه عالمیان

در بقیع حضرت مهدی حرمی می سازد

آسمان دریا جهان عظمت بداد

چون نگاهی کرد مهدی بر جهان

هم زمان هم جمعه ها شرمنده اند

چون که مهدی را به غربت داده اند

گر به پا خیزد شیعه بهر او

هم بیاید هم بسازد دین حق بهر رئوف

عاقبت یک روز مغرب محو مشرق می شود

عاقبت غربی ترین دل نیز عاشق می شود

شرط می بندم که هنگامی که زود است و نه دیر

مهربانی حاکم کل مناطق می شود

من و دل از دل و جان هر دو خریدار تو ئیم

دل ندارد به خدا هر که خریدار تو نیست

یوسف فاطمه از پرده غیبت به در آی

که مرا طاقت خندیدن اغیار تو نیست

ای ماه بطحا تا به کی رخساره پنهان می کنی

تا جند از هجران خود دل ها پریشان می کنی

رخساره بنما کز غمت بر لب رسیده جان ما

ای یوسف زهرا بگو کی یاد کنعان می کنی

با کسوف سر خورشید دلم بی تاب است

با نوای دل زینب دلم می داند

که همین امروز و فرداست

که مهدی آید

چه شود به چهره زرد من نظری برای خدا کنی

که اگر کنی همه درد من به یکی نظاره دوا کنی

تو شهی و کشور جان ترا تو مهی و جن جهان ترا

زره کرم چه زیان ترا که نظر به حال گدا کنی

به تمنای طلوع تو جهان چشم به راه

به امید قدمت کون و مکان چشم به راه

نازنینا نفسی اسب تجلی زین کن

که زمین گوش به زنگ است و زمان چشم به راه

یک ثانیه از عمر دراز شب یلدا

باعث شده تا صبح به یادش بنشینیم

ده قرن ز عمر پسر فاطمه بگذشت

یک شب نشد از داغ فراغش بنشینیم

یار امید من آن است که تعجیل کند

تا جهان را به عدالت کده تبدیلکند

جمع ما منتظران را که سراسر نقص است

آخر از پرده برون آید و تکمیل کند

اگر چه از تو دورم از غمت لبریز لبریزم

بهار مهربان من ببین پاییز پاییزم

تو می آیی پرستو ها که برگشتند می گفتند

نگاهم را ز سقف آسمان هر شب می آویزم

بیا موعود حسن مطلع این شعر نام توست

و با هر واژه ضرباهنگ پولادین گام توست

ببین منظومه های آفرینش رو به پایان است

سراپا شور! گل کن نوبت حسن ختام توست

هر کسی دنبال خبر می گرده

بهش بگید عشق داره بر می گرده

آیت الله وحید خراسانی فرمودند:
اعمال زیر را در شب نیمه شعبان انجام دهید و دیگران را هم آگاه کنید که در صورت عدم اهتمام در آگاه کردن دیگران روز قیامت برای شما یوم الحسرة خواهد بود.

1) قرائت سوره یس و هدیه آن به امام عصر « ارواحنا فداه »

2) قرائت زیارت آل یاسین

3) دعای فرج رأس ساعت 11 شب

***عیدتان مبارک***

التماس دعا