نزدیک به صبحدم روز 19 رمضان دقایقی قبل از اذان صبح ناگاه صدای حزن انگیز و

گریه آلود بهمن(فرمانده شهید محمدجواد دُرولی) از بلندگوی گردان بلند شد که:

مؤذن اذان مگو (2)
خسرو خوبان رفته
باب یتیمان رفته
ولی سبحان رفته
مؤذن اذان مگو (2)
زینب در آه وفغان
مؤذن اذان مگو (2)
کلثوم شیون می کشد
مؤذن اذان نگو
حسن به دیوار سر نهد
حسین بر سر می زند
مؤذن اذان مگو
شیعه عزادار علی است
مؤن اذان مگو
سرخ است محراب علی
رفته ز دار فانی
نور حق سبحانی
مؤذن اذان مگو
بیوه زنان بیوه شدند
مؤذن اذان مگو
و برادران نیز در اوج عرفان وعشق برسر وسینه خود می زدند...
شهادت علی «ع» بر پیروان آن حضرت تسلیت باد..
یاعلی مدد
اللهم عجل لولیک الفرج

از پلاک عاشقان کربلایی

تا بلاگ عاشقان رهبری

جبهه های جنگ نرمت پر ز سرباز

یاورانت پر ز عشق دیدن یار

یک نظر افکن آقا جان عاشقانت

بین سنگر های وبلاگ چشم براهند

سایبری ها چشم براه نیم نگاه رهبر هستند

عاشق خندیدن های با وقار سرور هستند

بیت را جای ما هم می شود آیا آقا جان؟

 چند رکعت با تو نمازی حرف قلبی نورعینا

دوستان وبلاگ نویس برای امضای طومار درخواست دیدار با امام خامنه ای به آدرس زیر مراجعه کنند.

حسن نو باوه ی زهرا ی اطهر                     گلی از بوستان باغ حیدر

قدم در عالم هستی نهاده                            فضای خانه از نورش منور

حسن گلبوته ی باغ الهی                             امام سبز پوش باغ کبریایی

عزیز و سرور باغ بهشتی                           متین گلواژه ی نور خدایی

حسن چون منبع ایثار و ایمان                      گلی از بوستان باغ احسان

شجاعت از علی صبر از محمد                     گرفته عطر و بویش را گلستان

میلاد با سعادت اولین پور علی بن ابی طالب «ع» نور چشمان حضرت فاطمة الزهرا «س» شبیه ترین افراد در خلق و خو به نبی اکرم «ص» امام حسن مجتبی علیه السلام بر تمام شیعیان جهان علی الخصوص امام زمان ارواحناه فداه مبارک باد!

به امید ظهور دولت یار ...

این پلاک و استخوان از من به صف جا مانده است
نقطه پرواز سرخى بود، آنجا مانده است
من خودم از شوق مى‏رفتم تنم افتاده بود
در مقام وصل فهمیدم که سرجا مانده است
بى نشانى را خود من خواستم باور کنید
نام گمنامى اگر دیدید تنها مانده است
من رفیقى داشتم همسنگرم جانباز شد
دست‏هایش یادگارى پیش مولا مانده است
آن بسیجى هم که معبر را برایم باز کرد
دیدمش آن روز در تشییع بى‏پا مانده است
یادتان باشد سلاح و کوله و فانسقه‏ام
زیر نور ماه سرخ ، از بهر فردا مانده است
پاسداریدش مبادا غفلتى خاکسترى
گیرد عزمى را که آن از راز زهرا (س) مانده است
http://www.ashoora.ir/

مـفـهـوم اصـلـى انـفـال نـه تـنها غنائم جنگى بلکه همه اموالى را که مالک خصوصى ندارد مثل بـیـشـه زاره، جنگله، دره ها و سرزمینهاى موات ـ شامل مى شود و تمام این اموال متعلق به خدا و پـیـامـبر(ص) و قائم مقام اوست ، و به تعبیردیگر متعلق به حکومت اسلامى است و در مسیر منافع عموم مسلمین مصرف مى گردد.

نـکـتـه دیگر این که در شان نزول خواندیم در میان بعضى از مسلمانان مشاجره اى در مورد غنائم جـنـگى واقع شد و براى قطع این مشاجره نخست ریشه آن که مساله غنیمت بود زده شد و بطور دربست در اختیار پیامبر(ص) قرار گرفت ،سپس دستور اصلاح میان مسلمانان و افرادى که با هم مشاجره کردند، به دیگران داد.

اصولا ((اصلاح ذات البین)) و ایجاد تفاهم و زدودن کدورتها و دشمنیها وتبدیل آن به صمیمیت و دوستى ، یکى از مهمترین برنامه هاى اسلامى است.

و در تـعـلـیـمات اسلامى به اندازه اى به این موضوع اهمیت داده شده که به عنوان یکى از برترین عبادات معرفى گردیده است.

امـیرمؤمنان على (ع) در آخرین وصایایش به هنگامى که در بستر شهادت بودبه فرزندانش فرمود: ((مـن از جـد شـما پیامبر(ص) شنیدم که مى فرمود: اصلاح رابطه میان مردم از انواع نماز و روزه مستحب هم برتر است)).

http://www.aviny.com/Quran/Nemoneh/Vol2/nemn2_07.aspx

عصمت خاصی که در انبیاء(علیهم السلام) وجود دارد جز با تایید ویژه الهی ممکن نیست [در بعضی از روایات از آن به «روح القدس» تعبیر شده است] حال سوال این است که اگر چنین روحی به دیگران هم داده می شد آنان نیز می توانستند به مقام عصمت برسند؛ آیا این عصمت فضیلتی برای آنان است؟

جواب: در پاسخ باید گفت که خداوند متعال همه انسانها را بر اساس فطرت توحیدی خلق کرده است  :   ؟فطرت اللَّه التی فطر الناس علیها؟  [1]  و تشخیص فجور و تقوا را به همگان الهام فرموده است  :  ؟فألهمها فجورها و تقواها؟[2]، لیکن برخی از انسان‏ها همین فطرت را در میان گل و لای شهوت و غضب دفن می‏کنند: ؟و قد خاب من دسّیها؟[3] و راه ضلالت و گمراهی را پیش می‏گیرند، اما برخی دیگر به ندای فطرت پاسخ مثبت می‏دهند و به تزکیه نفس می‏پردازند: ؟قد افلح من زکّیها؟[4]  خداوند متعال نیز براساس قانون کلّی ؟لئن شکرتم لأزیدنّکم و لئن کفرتم إنّ عذابی لشدید؟[5]  به پاسخ مثبت این گروه، اجر مضاعف داده و آن گروه را به حال خودشان واگذار می‏کند. این اجر، با میزان صداقت در پاسخگویی به ندای فطرت هماهنگ است. بدین معنا که هر کس در پاسخ گفتن صادق‏تر باشد، اجر بیشتری خواهد یافت؛ تا جایی که اجر برخی به صورت «روح‏القدس» بروز می‏کند.

نکته قابل توجه در این مسئله آن است که خداوند متعال چون با علم بی‏انتهای خود، به نحوه پاسخگویی انسانها آگاهی داشت و می‏دانست که هر کس با اراده خود چه پاسخی خواهد داد و میزان صداقت او در پاسخ مثبت چیست، این اجر را در ابتدای خلقت و در حقیقت، پیش از عمل، به انبیا و ائمه (علیهم‌السلام) عنایت کرده‏است، در حالی که نسبت به دیگران چنین عنایتی نکرده است. این مطلب در دعای ندبه این گونه مورد اشاره قرار گرفته است:

اولیایی که آنان را برای خودت و دینت برگزیدی و برای آنان نعمت فراوان بی‏زوال در نظر گرفتی. لیکن زمانی این نعمت بی‏زوال را برای آنان در نظر گرفتی که با آنان شرط کردی که در این دنیای پست و در مقابل زیورها و نمایش‏های آن، زهد و پارسایی پیش گیرند. آنها نیز این شرط و پیمان را پذیرفتند و تو [از قبل ]می‏دانستی که آنها به پیمان وفا خواهند کرد. از این رو آنان را قبول کردی و به خویش نزدیک گرداندی، نامی بلند و ستایشی ارجمند به آنان تقدیم داشتی. فرشتگانت را بر آنان فرو فرستادی، با وحی خود گرامیشان داشتی، با بذل دانش ویژه خود، از آنان پذیرایی کردی، آنان را وسیله رسیدن به خودت و ابزار دستیابی به بهشتت قرار دادی: «…أولیائک الذین استخلصتهم لنفسک و دینک إذ اخترت لهم جزیل ما عندک من النعیم المقیم الذی لا زوال له و لا اضمحلال بعد أن شرطت علیهم الزهد فی درجات هذه الدنیا الدّنیّة و زخرفها و زبرجها فشرطوا لک ذلک و علمت منهم الوفاء به فقبلتهم و قرّبتهم و قدّمت لهم الذکر العلیّ و الثناء الجلیّ و أهبطت علیهم ملائکتک و کرّمتهم بوحیک و رفدتهم بعلمک و جعلتهم الذرائع إلیک و الوسیلة إلی رضوانک… ».[6]

لازم به تذکر است که همواره حفظ و نگهداری نعمت، دشوارتر از به دست آوردن آن است؛ به ویژه نعمتی که میزان خطرپذیری آن زیاد باشد. عصمت، نعمتی است که با اندک غفلتی آسیب می‏بیند؛ از این جهت حفظ و نگهداری آن بیشتر از اصل به دست آوردنش نیاز به مجاهده، تلاش و جدّیت دارد. امام صادق(علیه‌السلام) فرمود:

خداوند متعال ما را به خودمان واگذار نکرد و اگر به خودمان واگذار می‏کرد، همانند برخی مردم می‏بودیم، لیکن ما از کسانی هستیم که خدای عزّ وجلّ به ما فرمود: مرا بخوانید تا اجابتتان کنم: إن اللَّه عزّ وجلّ لم یکلنا إلی أنفسنا و لو وکلنا إلی أنفسنا لکنّا کبعض الناس و لکن نحن الذین قال اللَّه عزّوجلّ لنا: ؟أُدعونی أستجب لکم؟[7].

ذیل حدیث نشان می‏دهد که آنها برای حفظ این مقام، دائماً در حال تضرّع، زاری، الحاح و استغاثه به درگاه خدا هستند. بنابراین، نمی‏توان گفت: اگر ما نیز از «روح‏القدس» برخوردار می‏بودیم، به مقام عصمت می‏رسیدیم؛ زیرا ابزار دستیابی به عدالت که مرحله نازله عصمت و حداقل آن است، در اختیار همگان هست، در حالی که بسیاری از انسان‏ها به آن نمی‏رسند. با این وصف، چگونه می‏توان ادّعا کرد که اگر از ابزار مراحل بالاتر برخوردار می‏بودیم، از آن استفاده صحیح می‏کردیم؟ پس اعطای مقام عصمت و ابزار دستیابی به آن، تبعیض ناروا نیست، بلکه اعطایی براساس استعداد و صداقت است.[7]

تنظیم برای تبیان: گروه دین و اندیشه _ شکوری

http://www.tebyan.net/Religion_Thoughts/Articles/QuranicArticles/2009/6/24/95422.html

از انحرافات خطرناک که جامعه پیش از ظهور به آن گرفتار می‌گردد، بی‌امنیّتی خانوادگی و ناموسی است، حضرت علی(علیه السلام) در این خصوص می‌فرمایند: «سفیانی در حالی که نیزه‌ای در دست دارد، زنی باردار دستگیر می‌نماید و به یکی از یارانش می‌گوید: به او تعدّی نما و او سپس شکم زن را می‌درد و جنینش را بیرون می‌آورد و هیچ کس نمی‌تواند چنین وضعیّت هولناکی را تغییر دهد.»

یکی از مسائلی که در حکومت‌های آخرالزّمان مطرح است، بنا بر اخباری که از معصومان(علیه السلام) وارد گردیده است، سلطه و نفوذ زنان در امور سیاسی می‌باشد:

امیر مؤمنان(علیه السلام) می‌فرماید: «... و آن هنگامی است که زن‌ها مسلّط شوند، کنیزان تسلّط پیدا کنند و کودکان حکومت کنند.»1

«هنگامی که زن‌ها بر تخت سلطنت چیره شوند و بر هر مردی چیره باشند و جز خواسته آن‌ها عملی نگردد.»2

امام صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «و زنان را می‌بینی که به‌سان مردان، مجالس (کنفرانس) راه می‌اندازند.»3

وضعیّت اقتصادی زنان در آخرالزمان

یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که بشر در آخرالزّمان با آن سخت دست به گریبان است، مسائل و مشکلات اقتصادی است. نابسامانی عظیم اقتصادی در سرتاسر جهان به وقوع می‌پیوندد و زنان از این واقعه شوم، در امان نخواهند بود؛ بلکه بیشترین ضربه را آن‌ها خواهند خورد.

امام صادق(علیه السلام) در بیان نشانه‌های ظهور می‌فرمایند: «بعضی از مردان را می‌بینی که از راه فساد زنان خود ارتزاق می‌کنند.»4

حضرت علی(علیه السلام) در بیان نشانه‌های ظهور می‌فرمایند: «زنان در آخرالزّمان به خاطر حرص به دنیا در کسب و کار همسران خود شرکت می‌نمایند.»5

وضعیّت اجتماعی زنان در آخرالزّمان

1. عدم امنیّت برای زنان: از انحرافات خطرناک که جامعه پیش از ظهور به آن گرفتار می‌گردد، بی‌امنیّتی خانوادگی و ناموسی است، این مسئله آنچنان فراگیر می‌شود که کمتر کسی می‌تواند یا می‌خواهد از آن جلوگیری نماید.»6

حضرت علی(علیه السلام) در این خصوص می‌فرمایند: «سفیانی در حالی که نیزه‌ای در دست دارد، زنی باردار دستگیر می‌نماید و به یکی از یارانش می‌گوید: به او تعدّی نما و او سپس شکم زن را می‌درد و جنینش را بیرون می‌آورد و هیچ کس نمی‌تواند چنین وضعیّت هولناکی را تغییر دهد.»7

2. هبوط مسائل اخلاقی و انسانی در زنان: جامعه پیش از ظهور، جامعه‌ای مملوّ از فساد و بی‌بند و باری‌های اخلاقی است، کردارهای حیوانی گروهی انسان‌نما، آنچنان فراگیر می‌شود که حالت عادّی به خود می‌گیرد. روایاتی که این وضع اخلاقی پیش از ظهور را بیان نموده‌اند، بسیار زیاد است.

محمّد بن مسلم می‌گوید: به امام باقر(علیه السلام) عرض کردم: قائم شما چه وقت ظهور خواهد کرد؟ امام(علیه السلام) فرمودند: «آنگاه که مردها خود را شبیه زنان نمایند و زن‌ها شبیه مردان شوند، آنگاه که مردان به مردان اکتفا کنند و زنان به زنان.»8

و در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) است که فرمودند:«... در آن زمان زنان را می‌بینی که از بذل خود به کفّار هیچ واهمه‌ای ندارند.»9

امام علی(علیه السلام) می‌فرمایند: «ظاهر می‌شود در آخرالزّمان که بدترین زمان‌هاست، زنانی که در عین لباس پوشیدن لخت و عور هستند.»10

3. افزایش زنان بی‌سرپرست: در آخرالزّمان وضعیّت به گونه‌ای است که بر اثر جنگ‌های پی در پی، تعداد مردان کاهش چشمگیری می‌یابد و به همین دلیل، زنان زیادی بی‌سرپرست می‌گردند و به دنبال کسی هستند تا سرپرستی ایشان را به عهده گیرد.

رسول خدا(صلی الله علیه وآله) می‌فرمایند: «قیامت برپا نمی‌شود، مگر اینکه برای پنجاه زن یک سرپرست باشد.»11

و در حدیث دیگری می‌فرمایند: «زمانی فرا رسد که پنجاه زن با یک مرد رو به رو شده، یکی می‌گوید: ای بنده خدا مرا بخر و دیگری می‌گوید به من پناه ده.»12

با مقایسه اخباری که در مورد زن آخرالزّمان به ما رسیده و وضعیّت کنونی زن از حیث اجتماعی و اخلاقی، بین زن امروز و زن آخرالزّمان شباهت بسیاری دیده می‌شود. امّا این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که نمی‌توان فساد اخلاقی را برای تمام زنان تعمیم داد، زیرا در آن زمان، زنان آگاه، عفیف و با ایمانی نیز وجود دارند که از اوضاع بد آن زمان متأثّرند. امّا وضع عمومی به شکل دیگری است.13

پی‌نوشت‌ها:

1. کامل سلیمان، روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج2، ص 761 به نقل از بشاره الاسلام، صص 41 و 44.

2. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص 259.

3. همان، ص 257.

4. همان.

5. لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص 428.

6. سیّده ارغوان حیدری، «زن، انتظار، ظهور»، ماهنامه شمیم یاس، سال سوم، ش 8، آبان 1382، ص 8.

7. همان، ص 9. به نقل از مقدّسی شافعی سلمی، عقدالدرر، ص 409.

8. منتخب الاثر، ص 292.

9. بحارالانوار، ج52، صص 257 و 258.

10. منتخب الاثر، ص 426.

11. «زن، انتظار، ظهور»، همان، ص 9، به نقل از احمد بن حنبل، مسند، ج3، ص 120.

12. همان، به نقل از بحارالانوار، ج52، ص 250.

13. همان.

بخش مهدویت تبیان

منبع :

عصر شیعه - نوشته مرضیه شریفی

http://www.tebyan.net/religion_thoughts/inawaitingofsavior/articles/2011/8/4/174822.html