صدای گلوله که برخواست خیلی ها را بیدار کرد خیلی ها را هم به خواب فرو برد.

آنانکه از جنس غیرت بودند بر خاستند با غریو الله اکبر سروسینه را آماج گلوله ها و ترکش ها قرار دادند تا ثابت کنند ایرانی مسلمان هستند و به قیمت جانشان از آن مواظبت می کنند.

اما عده ای هم بودند چیزی شبیه تماشاگر نما چیزی شبیه ایرانی نما چیزی شبیه آن چه که شاید ذر فرهنگ هیچ ملتی تعریف نکرده باشند.

آن روز پوز خندی زدند واز کشور گریختند. مال ها را فروختند ودلار را نقد کردند و رفتند. رفتندو در حال رفتن.مردها را که شیپور جنگ از نامرد تمییز داده شده بودند به تمسخر گرفتند که برای چه می جنگید؟برای که می میرید؟

امروز درست آن روزی است که نوبت خنده ی ماست. درست آن روزی است که دلیل سربلندی و سرافرازی ما وشرم آنهاست. درست آن روزهایی است که...