تا آغاز ماه محرم فقط 48 روز مونده.این روزا کار من شده روز شماری کردن. از یه طرف

منتظر ماه محرمم از یه طرف منتظر داییمم تا از حرم اربابش برگرده و برام از اون جا بگه

از یه طرف دیگه هم منتظر هفته ی بسیج دانش آموزیم که این تنها هفته ایه که بچه های بسیج دانش آموزی تازه اگه بذارنشون میتونن حرف بزنن برا هفته ی بسیج امسال کلی برنامه دارم که ان شاءالله عملی بشن.

چقدر طرف طرف شد. ولی یه طرف دیگه هم هست که این بین همه مون مشترکه فرقی هم نمی کنه اهل چه مذهبو مسلکی باشه چون همه مون منتظر امام زمانیم حالا زیادهم فرقی نمی کنه سوشیانت باشه یا مسیح. در هر صورت امام زمانه .من اصلا از کسایی که خیلی تند با این قضیه برخورد میکنن خوشم نمی یاد ممکنه کسی که منتظر مسیح باشه اون واقعا منتظر باشه یا حداقل بیشتر از ما یاد اون حضرت باشه.

بیایم واقعا امسال امام زمان رو در حد توانمون بیشترهم نه، بشناسیم. خیلی راحت میشه تو روضه های ارباب نشست از زخماش از درداش گفت و شنید و اونا رو با زخمایی که ما شیعیان بر بدن ولی امرمون میزنیم مقایسه کرد. نمی دونم شاید اون ضربه ای که سالار رو از روی اسب به زمین انداخت اون همون گناهی باشه که من ناخواسته کردمو اماممو از روی اسب به زمین زدم. خیلی مسخره س تو روشون با ها شونمو از پشت خنجر میزنم.

مگر فقط توبیایی که من سخت منتظرم که خودم هم از خودم خسته شدم ...

 صلوات