دیروز مسابقه ی شهرآورد سنتی آبی و قرمز بود. من که نه اصلا خبر داشتم نه میدونستم که مسابقه س . دیروز داشتیم میرفتیم ددل دودول که دیدیم تمام شهر پر از پلیسه انصافا صحنه ی قشنگی بود خیلی خوشم اومد. خواهرم تمام سعیشو کرد که به طور مخفیانه یه عکس بگیره بعد از اینکه عکسشو گرفت موتور بود که دور میدون چرخ میخورد ما ترسیدیم گفتیم شاید اومدن خواهرمو برا این کارش بگیرن ولی من بشون گفتم که خیالتون راحت باشه اینا اومدن منو ساپرت کنن!!! خلاصه به مقصد رسیدیم اونجا متوجه شدیم که هم تیممون باخته هم این پلیسهای محترم برای برپایی امنیت در شهر پراکنده شده اند؟!!!

ای بابا من دیگه کی هستم حتی یکی از بازیکنان تیمم رو هم نمی شناسم حتی برا باختش هم ناراحت نیستم ولی بازاگه بگن قرمز یاآبی میگم قرمز!!! ولی این باختمون خیلی بی انصافی بود ما تمام تلاشمون روکردیم تازه یه گل هم زدیم ولی آفساید گرفتن دوستان می گویند که کمک داور را به احتمال خریده اند (اینم از توهمات رویایی بچه دبیرستانی ها!) بابا تو زمان ما فوتبال مال پسرا بود اما حالا ظاهرا پسرا مامان بازی می کنن و دخترا فوتبال خب دیگه آخرالزمانه زنا میشن مرد مردا میشن زن. در هر حال من به تمام کسانی که تیمشون برنده شده تبریک میگم وبه کسانی هم که تیمشون باخته میگم که به امید موفقیت در مراحل بعدیه زندگی!(آخ اینو گفتم دوستان یادشونه چند وقته اینو نگفتیم؟)آخه ما همیشه بعد از هر امتحانی که توش گند میزنیم اینو به هم میگیم.

سپیده.فاطمه.معصومه جون به امید موفقیت در تمام مراحل زندگی...

فرمانده شدن هم واقعا سخته هان ... مخصوصا امسال که فکر میکنم این آقای فضیلت پناه منتظر بودن تا بنده فرمانده شم بعد هر چی کارای سخته برا فرماندهین در نظر بگیرن. بابا نمیشه تقلب هم کرد اصلا به مانمی یاد ازاین کارا کنیم من که خودم به شخصه همیشه معترض این کار فرماندهین بودم.

آقا منه دانش آموز که از تمام وقتی که مدرسه م فقط یه 20دقیقه آزادم چه جوری به همه ی این کارا برسم چی جوری انتخابت برگزار کنم تازه من که نمی دونم کی برا شورا شدن لیاقت داره کی نداره مخصوصا امسال که همه دارن تو مدرسه ی ما برا کنکور درس می خونن به جز من که تازه فضول کاریام گل کردن و فقط هر از گاهی اضطرابشو میگیرم تازه توقع هم دارم که یه افسری نیروانتظامی چیزی قبول شم (به کم هم که راضی نمیشم) .

شدیدا به دعای خیر نیاز دارم با این کارایی که میکنم خودم هم شک دارم که عاقبت به خیر مبشم یا شر فقط دوست دارم عاقبت برم دانشگاه یه افسر شم بعدش هم شهید شم بعدش عند ربهم یرزقون شم که میشم ان شاءالله.

شاعر میگه:

یار دبستانی من                                   بامنو همراه منی

چوب الف بر سرما                              بغض منو آه منی

هک شده اسم منو تو                              رو تن این تخته سیاه

ترکه ی بیدادو ستم                              مونده هنوز رو تن ما

دشت بی فرهنگیه ما                           هرزه تموم علفا ش

خوب اگه خوب بد اگه بد                       مرده دلای آدماش

دست منو تو باید این                         پرده هارو پاره کنه

کی میتونه جز منوتو                        درد مارو چاره کنه

اینو برا همهی دوستایی نوشتم که از دبستان باهم بودن وهنوز هم هستن من خودم که خیلی اینو دوست دارم تقریبا هر روز هم گوش میدم